Przechowanie jako przedmiot ochrony ubezpieczeniowej

Umowa przechowania regulowana jest przepisami kodeksu cywilnego. Jej cechą charakterystyczną jest wymieniony w przepisie art. 835 k.c. podstawowy obowiązek przechowawcy, polegający na przechowaniu rzeczy w stanie nie pogorszonym, tj. sprawować nad rzeczą odpowiednią pieczę. Przechowawca powinien przechowywać rzecz w taki sposób do jakiego się zobowiązał, a w braku umowy w tym względzie, w taki sposób jaki wynika z właściwości przechowywanej rzeczy i z okoliczności. Obowiązek przechowawcy obejmuje równiez troskę o to by rzecz nie uległa zniszczeniu lub utracie. Dla tak określonych obowiązków przechowawcy nie ma znaczenia czy umowa ma charakter odpłatny czy nieodpłatny. W każdym przypadku niedopełnienie obowiązku przechowania uzasadnia odpowiedzialność przechowawcy na zasadach ogólnych. Jest to odpowiedzialność oparta na przepisie art. 471kc. Odpowiedzialność obejmuje okres od momentu oddania rzeczy na przechowanie do momentu jej wydania. Odpowiedzialność odszkodowawcza kształtuje się w granicach określonych przepisami art. 361 kc do art 363 kc. Z tak ukształtowanego zakresu odpowiedzialności wynika, że przechowawca odpowiada za każde pogorszenie stanu rzeczy, jej zniszczenie lub utratę, które nastąpiło w okresie przechowania. Przepisy o umowie przechowania dotyczą m.in. tych, którzy zawodowo prowadzą parkingi, szatnie, przechowalnie bagażu itd. Przy zawieraniu umowy ubezpieczenia z tytułu OCwynikającej z umowy przechowania bierze się pod uwagę jakie rzeczy są przedmiotem przechowania, jaka jest ich wartość oraz jak bardzo podatne są na ryzyko związane z niedopełnieniem obowiązku przechowania.